از بچگی یادمه که همیشه بهم می گفتن که وقت طلاست و باید قدرشو دونست. فاعل این جمله خود آدمه ولی بعضی وقتا که تو فقط یه مفعول کوچولو هستی و کاری از دستت بر نمی آد باید چه کار کرد. وقتی که آدمی که فکر می کنه ( و شاید هم واقعا) بالاتر از توئه و یک سری چیزا زندگی تو به اون وابسته می شه مثل وقتت حرمتو احترامت اون وقت به نظر تو اون تا چه حدی حق به جانبه که تو رو نادیده بگیره؟
واقعا تسلط یه آدم رو یک دو یا چند هزار یا چند میلیون آدم دیگه تا چه حده؟؟؟؟